Kendine hiç bakmadan.
Hep bana bakıyordu başka bir insan.
Kendinin farkında olmadan.
Başkasından kendine gelmedi hiç. Kendi olmayan herşeyle uğraşmaktan sevemedi kendini. Sabahlarını güzelleyemedi. Geceyi sevemedi. Bir türlü olamadı. Beceremedi bu yaşam biçimini. Derdi gücü öteki oldu, beriki oldu. Gözünü kapattığında değil de, sadece aynaya baktığında sevdi kendini. Varamadı güzelim insana... Hep kısa yol umuduyla başka muhitlerde döndü, durdu. Yolunu bilmedi, hep başkasının yollarını şaşırdı. Başkasının alkollü kazalarını üstlendi. Sürekli altı ay bekledi. Hiç başına geçmeden, direksiyonu her daim başkasına verdi. Bazı zamanlarda aç uyudu. Sürekli verme telaşından, almanın keyfini bilmedi. Zaman zaman kafası karıştıysa da bir süre sonra, eski kendini tanımamazlığa geri döndü. Eskiye döndü. En başa döndü . Bir tek kendine dönemedi. Sana döndü, bana döndü.
"Hayat sana güzel" diyordu, güzeli sende olan bir şey zannederek. Kendi giyse yakışmayacağından korkuyordu. Acıyı şık bulmuştu bir kere. Sırf acının şıklığından topuklular ile köselelerle ayakları yamru yumru olmuştu. Renk vermiyordu eve gelene kadar. Evde oflamalı poflamalı ayak ovuşturuyordu. Güzelin rahatından uzak... Sevmiyordu sevişmeyi. O filmlerde gördüğünü uyguluyordu. İzlediği filmlerini çekiyordu loş ışıklarda. Adına seks diyordu. Halbuki yirmibeşinci karelerin dublörüydü. Kamerayı kapatsaydı bir gün; neler yaşardı, nerelere giderdi hazları, duyguları kim bilir. Ben bilmem. Hiç de merak etmedim . Ben sadece kendimi merak ettim...
Hayatın kime ne geldiği umrumda olmadı. Başkalarına bakarak hiç haz almadım. Başkasının lezzetini benimsemedim- benimseyemezdim zaten. Uğraşmadım anlayacağın hayat kime ne imiş. Benim yolum var. Yol benim! Yolluyum! Her yolun değil ama kendi yolumun yollusuyum. Kendi yolumda kimse- kimse benim için. Benden öte köy yok! Olabilemez zaten. Bazen başka köylere uğradığım olur soluklanmak için. Epi topu o'dur. Misafirperverliğinden müteşekkir olur, kendime olan sevgimden onu onure eder giderim! Yol bu! Sonu ölüm...
