Bir Kitap Olayım

Çok isterdim bir kitap olayım...
Senin baş ucunda.

En kendin olduğun zamanlarda eline aldığın
İnsanlardan uzaklaşmak istediğinde bana dokunduğun.
Duymak istediğin zaman kelimelerime daldığın.

Bazen denizin sesi eşlik etse bana,
Bazen umudun.
Bazı zamanlar uykuya dalarken okusan beni
Düşürsen elinden.
Yorganın eşlik etse bana...

Bazı bazı da gülümsesen okuduğun dertlerime,
Kafanı kaldırsan benden gökyüzüne
Bir iç çeksen,
Yanakların hissetse her bir katını gülümseyişinin...

Bir mavi görsen uçsuz bucaksız, aralarında beyaz durakları olan.
O duraklar olsam ben de, merakla okuduğun.

Bazı günler yanında götürsen beni.
Kahvenin yanında beni okusan
Ben kokusunu alsam o çekirdeğin.
Geldiği ormanı duysam
Oradaki hayatları, yağmurları, rüzgarları...

Ben de senden başka bir coğrafya öğrensem.

Belki bir tiyatro oyununa götürürsün beni
Yahut bir sinema filmine, kitaptan uyarlanmış.
Belki insanların film izlerken neden mısır yediğini anlatırsın bana...

Beni hiç bilmediğim dallarıyla tanıştırırsın hayatın.
Önce zorlansam da, sonra alışırım senin güveninden korkmam.
Ben yazılmışım zaten, yargım yok. 
Bir yırtılırım, belki parçalanırım, veyahut yanarım diye telaşım var.
O kadar. 

Ama demir değilim ki ben de, yanmayı kabul ettiğimden geldim
onca yolu kendi ağacımdan...

Çok isterdim, senin başucunda...