İçim bir garip bugün. 

Devri alemime düştüm, durduğum yerden.

Hatıraların içinde saydam bir seyyah gibi...

Uğradım şimdi dokunamayacağım her bir anıma, 

Sarıldığıma, sevdiğime, yorulduğuma hatta kırdığıma bile...

Kucağına kıvrıldım birinin, sustum duymadığında.

Rüyamda sabrettim bugun.

Bir anlık bir şey olduğunu bildiğim halde rüyanın, 

Sabretmeye kalkmak da büyük cesaret. 

Ettim ama; 

Gerçekte etmedim...

Ben şimdi hangi günümün neresindeyim bilmiyorum

Hangi hatırın kenarına takıldım da düştüm? 

Zamanda büküldü umudum sanırım, 

Ben ise bir aksırık kadar çabucak sırt döndüm bugünüme. 

Tek derdim aksırırken ağzımı kapatmak idi oysa, sırtımı da dönmüş bulundum.

Nezaketen yaptığım şeylerin felakete dönüştüğü anlardan biri...

Felaketten korkuyor değilim de, 

Sırası mıydı şimdi buradayken aklımı dünlerden toplamanın?

Dünümü bugünüme tekrar tekrar anlatmak beni bi hayli yoruyor. 

Hem bugünüm yarım heves, hem dünüm bir bozuk bana.  

Yarına bir keramet diler de yüzümü yıkarım...