Sen, ben, biz.

Yüzünün kimliği gözlerin

Kapadın mı hükümsüzsün

Hiç bir hak iddia edemem arzularıma dair. 

Yorulurum orada bir göz düşünmekle

Üstüne bir kirpik, hülyalı bakışlar...

Benim işim değil, zorlanırım.

Sağım solum hayal olur.

İstemem...

Sen varken hayal kurmak ayıptır buralara

Zihnimi istemem yanımda sen varken

Varlığın yaşamak için kabulumdür.

 Bilirim önceleri zihin işçiliğimi,

buralarda yüz bulmayan rüyalara daldığımı.

Terleyerek uyandım hep, kırılmış.

Yorgun

Hasar bıraktığı da oldu daldığım dehlizlerin

Amma yürüdüm kabul edebileyim diye.

Çok sorular kendime.

Bir mahmurluk anında gördüm kaçamaklarımı ,sıgındıklarımı

Hiçbiri sen gibi, ben gibi değildi. 

Neydi onlar? 

Kimin yapımıydı onlar?  

Baktım ki biz daha kudretliyiz

Baktım biz evladiyeliğiz

Baktım ; evladım  elimde  

Baktım ; evladımın diğer eli 

Yer arayıp duruyor zamanda...

Yaşamakla haşır neşirim şu sıra. 

Kapamıyorum gözlerimi ,

En iyisi sen de kapama gözünü...

Lazım oldu mu senin yerine de uyurum,

Ağlarım belki , senin gözlerin parlar. 

Ama tembellik yapmanı da istemem. 

Bak isterim, gör isterim. 

Kelimeye zahmet gerektirme isterim. 

Olanı bil, kendinde beni sev isterim.

Bil ki bende ne görüyorsan güzel olan

Hatırı sendedir...