İstek

Bazı zamanlar boş boş uzaklara bakasım gelir. Ama öylesine,boş... Hiç bir mevzuyu hiç bir kimseyi düşünmeden ; hoş gerçi düşünemiyorum da zaten. Bir şeyi düşünebilecek kadar bilgiye hakim hissetmiyorum kendimi ya da  birini düşünebilecek kadar tutkulu.  Halimin yalınlığında durmak istiyorum ne bir eksik ne bir fazla. Bu bir " hayat beni hissizleştirdi " veyahut " umudum kalmadı " tavrı değil. Sadece olağanca halimle durmak istiyorum. 

Geleceğe dair hayal kurmak istemiyorum mesela, Geleceği geldiği o an yaşamak istiyorum. Türlü türlü hayaller kurup ,olanı kendi tahminimce ziyan etmek istemiyorum. Zamanın ihtimalleri benim fakir zihnimden çok daha fazla iken , ben benim insan fakirliğimde  şimdinin, bana kalanın keyfini sürmek istiyorum. Bu zaman fakiri halimizde  ise benim içimde ki anlık insan zenginliğini  yasamak istiyorum. Hiç bir şey düşünmeyerek...

 Benim olanı yaşamak istiyorum. Ve benim olanı durarak yaşamak istiyorum. Durmak. İnsanların koşar adım gittiği, yemek tüketmekle doymanın , para tüketmek ile zenginliğin , insan tüketmekle yaşamanın farkını anlayamadığı yerde  durup bütün bunları düşünmemek istiyorum. Örtülmüş koltukların kadifesine varmak istiyorum.

 Olmuş olan güzellikleri  de düşünmek istemiyorum. Zaten olmuş gitmiş. Epi topu yastık altı mutluluklar , öldükten sonra eşe dosta anlık miraslar bırakmak gibi . Kulağa hoş gelse de, ben başkaları seneler sonra gülümsesin diye o ağırlıkla uyuyamam. Başım havada kalır ,yorgun olurum. Hep bir hayali arkadaşla yola devam etmek gibi anılarla devam etmek. Her anı'ya bir an vererek bu an'ı da anı haline getirip anılarla dolu zamansız biri olmak istemiyorum ben. Bir sohbet konusu benim yaşamsal hazlarıma ket vuramaz.

 Bu yüzden ne geleceği ne de geçmişi düşünmek istemiyorum. Ben düşüncesiz boşlukta zamana düşmek istiyorum. Bir çelmeye takılıp yüz üstü kapaklanmaya giderken ki saniyelik reaksiyonlara dahil olmak istiyorum. Sonraki ağlamalarla veyahut öncesindeki  tedbirleri sevmiyorum . Ben en düşüncesiz anımda ki insan derinliğimi merak ediyorum. Koşullanmış iyilikleri , pazarlamacı sevgileri değil, en umarsız oluşlarda ki insanımı merak ediyorum. 

Bu sebeptendir ki ; bazı zamanlar öyle boş boş uzaklara bakasım gelir. Boşlukta kaybolasım. Bu kadar laf ola kendini bulmuşluğun arasında kaybolanı aramayasım gelir.