Gibi

Nihayetine varmadı niyetlerim,

Dilekler sanki kumara düşmüş bir kaç iyi an ama hep kasa kazanmış. 

Benim gariban niyetler don atlet evde,

Sabrın sonu selamet rivayeti gibi.

Bir zaman sokmuşlar eşekliğimin aklına karpuz kabuklarını,

Ötesi benim temiz sabahlarımın aymazlığı...
Birinin bana sarılmasından vazgeçtim,
Zilim bile yanlışlıkla çalmasın istiyorum
Günaydın rivayet gibi.

Yarın, cennet vaadi adeta

Göreni duyanı yok ama biri demiş gitmiş. 

Aksini iddia etmeye içim el vermiyor,

Elim de, kalan son şeyini tüketmek istemiyor, 

İçim ve elim mıh gibi yapışmışlar birbirlerine.

O sırada umut rivayet gibi.

Kabullerimi annem nereye kaldırmış bulamıyorum

Seçimlerimi dağınık bıraktığımdan kimseye de carlayamıyorum,

Ortada bıraktım nihayetinde. 

Ve senin bıraktığını illa ki biri alır. 

Bırakmanı bile kabul edemezsin.

Huzur bir hayli rivayet gibi.

Ve onca olan olmazlığın arasında 

Kendimi bazen peynire giderken sıkışan fare gibi hissediyorum.

Benim günahım yok ki, sen gelip benim üstüme diktin evini, 

Bir de üstüne açlığımla oynayıp beni benden ediyorsun. 

İnsanlık bir bakıma rivayet gibi...