AF

Seni sevemediğim günler için affet sevgilim.

Kendimi yarına varmayacak telaşlar için yormuşum.  

Bir kaşık suda ölünebileceğini unutuyor insan bazen. 

Yaşamını ona ait olmayan şeyler için heba ediyor.

Seni öpmediğim günler için de affet beni...

Muhakkak ağzım başkalarının oyunlarına alet olmuştur da

ben isyan ediyorumdur; bütün yaşama yasaklarına...

Bazı zamanlar sana sarılıp uyumadığım da doğru, 

O sıra bilincim tacizdeydi karnıma doğru

Korkutuyordu tenin bağımlılığı,

Ve ben sana dokunurken sana göre en cesur bana göre en korkak oluyordum.

Uyuyunca geçiyordu...

Sana gülümsemediğim zamanlar oldu ki;

Bu en büyük yavşaklığıydı kendimin kendime.

Oysa sen yokken hep gülümsedim sana...

Daha ömürlüktü...

Olur ya sen de gülümserdin bana 

Ve sonrası inanılması güç bir hal alırdı ,

Gecekondulara rağmen inanamazdım böyle birşeye.

Seni yaşamayı bir ülkenin gündelik telaşları için heba edip kendi minik adamda seninle bir hayat kuramadığım için ben kendimi affettim.

Sen de affet sevgilim...