Seyahat.

Arındım bugün. Zihnim, ruhum...Bütün buralara rağmen kendimle kaldım bugün. Başkalarına hiç gitmedim, başkalarının dertleriyle hiç mi hiç yorulmadım, kendimdeydim..Sakin dingin, ruhum uzak bir  ağaç gölgesinin ezgisine gitti. Bir nefese  değdi vurmalı, çağırışında yükseldim yeşilin dağlarına, oturduğum yerden ağaçlar büyüttüm dünyamı birkaç zaman daha yaşatmak adına.

Hiç kimseye bir şey söylemedim keyfim hakkında. Sordularsa da duymadım. Ağaçlarım eğildi doğayla bütünleştiler.Hiç bir teknoloji benim gülümsememi kıramadı. İnsanlar yoktu gittiğim yerde, telaşlı konuşmaları yoktu. En modern şey bisikletti.Onu da çağın ötesinden biri bırakmış olsa gerek. Bir bisiklette bulmuştum bu çağın telefonundaki hızını, rüzgarı hissediyordum. Evvelde rüzgarlar arasında egzozlar yalıyordu yüzümü. Şimdi pamuklarda rüzgarlar, rüzgarlarda yüzüm,yüzümde gökyüzü. 

Ellerimin arasında aldığım, ninemin yüzüydü ağaçların çizgilerinde. Öyle ki hiç bir şey sormadım ona. Sonra kulağımı koydum gövdesine. Konuşmadı da sanki şarıl şarıl anlattı bana doğalı.
Ayakkabılarımı çıkarmadım, zaten hiç yoktular. Tabanımdaki çizgileri tanıyordu toprak. Gözümü bağlasalar derinden bulurum yolumu. Öyle tanıdı bastığı yerleri ayaklarım. Öyle duydu kulaklarım nasihatı , tarihi, dünyayı...

Kalbim gündeliğe düşmemişti, ömürlük idi şimdiki gülümsemeleri. Astral mıdır nedir bilemem bu seyahatin adı , ışık dediğin de hızlıdır bilirim, ama gel gör ki sobe!